Sint Pio uit Pietrelcina

Sint Pio uit Pietrelcina

Vader Pio was een Kapucijner monnik die 52 jaar doorbracht in het klooster van San Giovanni Rotondo. Hij was de enige katholieke priester die ooit de stigmata kreeg.

Hij droeg de mis op van 5 tot 8 en nam de biecht af van zowel mannen als vrouwen van 8 tot 5. Hij bad de rozenkrans meerdere malen per dag, stichtte een ziekenhuis voor de armen en droomde van een kerk die groot genoeg was voor alle mensen die San Giovanni Rotondo bezochten

Hij ging nooit op vakantie, kreeg nooit een promotie, schreef nooit een boek. Hij was niet bijzonder welbespraakt en bleef altijd trouw aan de kerk. Hij hield zich slechts bezig met zijn liefde voor God, het redden van zielen, en het verlichten van leed.

Hij somde de zonden op van diegenen die bij hem kwamen biechten, hij kwam op vele plaatsen over de hele wereld, meestal vergezeld door een doordringende geur, en voorspelde dingen die zouden gaan gebeuren.

Zijn wonden bleven altijd bloeden. Zijn lichaam bleef altijd lijden. Zijn gedachten waren altijd bij God. Zijn lippen bleven altijd bidden, en zijn hart bleef altijd liefhebben.

"Christus is mijn leven."

Vader Pio werd geboren in Pietrelcina, 13 kilometer van Benevento, in de Campania regio in het zuiden van Italië

"Ik herinner me nog elke steen van Pietrelcina. Het zal altijd mijn oogappel blijven."

"Doe de groeten aan Pietrelcina, ik heb het in mijn hart gesloten"

Vader Pio’s ouders: Grazio Forgione en Maria Giuseppa Di Nunzio

Vader Pio werd in dit huis geboren op 25 Mei, 1887.

Vader Pio was de vierde van zeven kinderen in zijn familie.

"Alles gebeurde daar. Jesus was daar"

St. Anna’s kerk, waar Vader Pio werd gedoopt op 26 Mei , 1887, de dag na zijn geboorte.

Van zijn geestelijk leider weten we dat hij vanaf zijn vijfde …… had en besloot om zich helemaal aan God te wijden.

De jonge Franceso studeerde in zijn basisschooltijd met een prive leraar. Hij gebruikte daarvoor geld dat zijn vader hem toestuurde vanuit Amerika, waar deze een immigrant was net zoals vele anderen uit de regio.

"Mijn vader stak twee maal de ocean over om mij de kans te geven monnik te worden."

Op 6 Januari 1903, op zijn zestiende, besloot hij om een nieuweling te worden in het klooster van Morcone (Benevento). Op 22 januari, 1903, ontving hij de Franciscaanse habijt en ging vanaf toen door het leven als broeder Pio.

Het klooster van Morcone, en de cel van Broeder Pio.

"Waar zou ik u beter kunnen dienen, Heer, dan in het klooster en onder de vlag van de arme kleine van Assisi"

Vanuit Morcone verhuisde hij naar Sant’Elia a Pianisi (aangeduid met een ster) om naar de middelbare school te gaan en van daaruit naar San Marco La Catola om filosofie te studeren.

"ik wil een monnik met een baard zijn"

In Januari 1907, legde Broeder Pio de heilige geloften af an verhuisde naar Serracapriola om Theologie te studeren onder het oog van Vader Agostino, zijn geestelijk leider, en van Vader Benedetto, hoofd van de provincie. Beide leermeesters kwamen uit San Marco in Lamis.

"Ik, Broeder Pio uit Pietralcina, vraag en beloof God de Almachtige, en de gezegende maagd Maria, en Sint Franciscus, en alle heiligen, en jou, Vader, om mijn hele leven te gehoorzamen aan de geboden van de Minor Broeders, ingewijd Door Paus Onorio, en te leven in gehoorzaamheid, armoede en kuisheid."

Serracapriola: het stadje, het klooster, de eetkamer

Vader Pio bleef filosofie studeren in Montefusco en in Gesualdo (twee plaatsen aangeduid met een ster)

Montefusco Gesualdo

In December 1908, In Benevento, ontving hij de eerste orde en het sub diakenschap. Gedurende deze tijd leed hij aan een onverklaarbare en pijnlijke ziekte die hem van de Kapucijner gemeenschap zou weghouden. Vader Pio werd als priester ingewijd op 10 Augustus, 1910, in de kathedraal van Benevento.

"Ik word verzwolgen door mijn liefde voor God en mijn naasten"

In oktober 1911, na een lichamelijk onderzoek door Dr. Antonio Cardarelli in Napels, werd Vader Pio naar Venafro gezonden. Volgens de diagnose van de beroemde dokter, waren de jonge broeder’s dagen geteld en kon hij geen lange afstanden afleggen. Daarom werd hij naar Venafro gestuurd, naar het dichstbijzijnde klooster. Tijdens zijn verblijf in dat klooster van anderhalve maand, merkte de bevolking de eerste supernatuurlijke fenomenen: goddelijke extases die wel een uur lang konden duren en duivelse verschijningen van enkele minuten lang.

In februari 1916, werd hij naar het klooster van St. Anna in Foggia gestuurd, op zoek naar een betere plek voor zijn zwakke gezondheid. Maar ook daar voelde hij zich ziek: overgeven, opvliegers, en een torenhoge koorts. ‘s nachts kwamen er verschrikkelijke geluiden uit zijn kamer. Die eindigden met een klap die de muren deed schudden en de andere broeders de stuipen op het lijf joeg.

"Ik leef voor Jesus Christus, ik leef voor zijn glorie, ik leef om hem te dienen, ik leef om van hem te houden"

De elf kloosters waar Vader Pio verbleef tijdens zijn leven.

"God is altijd in mijn gedachten en in mijn hart"

Er was nog geen geplaveide weg toen Vader Pio naar San Giovanni Rotondo ging, later werd alles anders.

"twijfel niet aan goddelijke hulp"

Vader Pio’s cel in het klooster van San Giovanni Rotondo.

Sint Franciscus van Assisi had stigmata. Maar Sint Franciscus was geen priester. Hij was een diaken. De stigmata zijn de lichamelijke wonden op de handen, voeten en in de zij, gelijk aan de wonden van Jesus Christus bij zijn kruisiging.

"Heer ik wil boete doen voor ieder’s zonden, net zoals jij deed aan het kruis"

Vader Pio is de enige ingewijde Rooms Katholieke priester die de stigmata kreeg.

Het kruis waarvan vader Pio de stigmata kreeg, in het koor van de oorspronkelijke kerk. Vader Pio kreeg de stigmata op 20 september 1918, tijdens het gebed na het vieren van de mis. Hij was 31 jaar oud.

“Plotseling was ik omringd door een zee van licht. In dat licht zag ik Jesus. Hij was heel mooi. Vanuit zijn wonden kwamen stralen fel wit licht die mijn handen, mijn voeten en mijn zij doorboorden. Het waren net messen van vuur die door mijn huid staken, Ik dacht dat ik dood ging. De pijn was verschrikkelijk."

Hij verborg zijn wonden meestal onder handschoenen die zijn vingers vrijlieten.

“Denk je dat de stigmata slechts versierselen zijn?”

Soms gaven zijn superieuren hem opdracht om zijn handen te ontbloten zodat men zijn wonden kon fotograferen.

"Laat de pijn achter, maar neem deze tekens weg die mij zo beschamen."

Hij deed zijn handschoenen af alvorens de mis te beginnen.

Men kon de wonden zien tijdens de mis

27 maart, 1967

Vader Pio vierde de mis in de kerk van het klosster. Het was er klein en druk.

Op 1 juli 1959, werd er een nieuwe kerk ingewijd.

Vader Pio bracht het grootste deel van zijn dag door met het afnemen van de biecht, van 8 tot 5. Mensen kwamen vanuit de hele wereld naar hem toe. Hij nam de biecht af in de oude kerk, zelfs nadat de nieuwe kerk was gebouwd. Voor de vrouwen was er een biechtstoel. De mannen biechtten in de oude sakristie.

“O heer, straf niet mijn broeders, straf mij.”

“Bid de rozenkrans regelmatig. Het kost zo weinig en is zoveel waard!”

Vader Pio had altijd een rozenkrans in zijn handen en bad hiermee meerdere malen per dag.

"Ik ben slechts een arme zondige monnik die bidt"

"Weet je niet dat goede daden de vruchten zijn van vele tranen en veel lijden?"

"Lijden is mijn dagelijks brood en mijn genot"

16 april, 1965

Vader pio had vele spirituele kinderen. Hij kreeg al hun boodschappen, geschreven of aan hem gestuurd op een andere wijze en vond altijd een manier om ze allemaal te beantwoorden.

“Bidden is het verenigen van ons hart met het hart van God”

"Als de Heer mij roept, zal ik Hem zeggen: Heer, ik zal wachten bij de hemelpoort: ik zal slechts binnen gaan wanneer ik de laatste van mijn kinderen heb zien binnengaan."

•

"De goede Heer gaf mij een aardse opdracht: de creatie van een kliniek voor mensen, arm van ziel en lichaam. De kliniek zal mooi en groot zijn"

Vader Pio zamelde geld in voor de armen en bouwde een ziekenhuis dat gratis was. Hij noemde het “het huis voor vermindering van leed”. Mary Pyle, een Amerikaanse, hielp hem hier mee

Vader Pio bij de openingsceremonie op 5 mei, 1956.

"Hier zal het grootste centrum staan voor behandeling van menselijke kwalen"

“Als het goed gedaan wordt, beroert een gebed het Goddelijk hart en verkrijgt men steeds meer antwoorden.”

De Gebedsgroepen van Vader Pio

De gebedsgroepen werden door Vader Pio gestart in de jaren 40 en zijn verspreid over de hele wereld. Ze worden voor het eerst genoemd in 1950, in het juni nummer van de “Bolletino Della case sollieva della sofferenza” (zie een van de nummers beneden). Het zijn spontane groepen, die hun liefde voor Vader Pio gemeen hebben en de regels van de kerk volgen. Deelnemers besluiten om de principes van de Franciscaanse spiritualiteit van Vader Pio te volgen. De groepen staan onder de leiding van de “Opera di Padre Pio”.

Andere momenten tijdens een dag van Vader Pio.

"Mijn eten is om God’s wil uit te voeren"

“Help me om het kruis te dragen, ik, die het draag voor allen”

"Richt je op datgene wat je het meeste in de weg staat naar God en neem het weg"

“Uiteindelijk ligt ons leven in de handen van dit Kind. In Hem kun je altijd een antwoord vinden, zelfs op de moeilijkste vragen. Zonder Hem is er alleen leegte.”

Dit zijn gezichtsuitdrukkingen van Vader Pio.

“Sterf of houd van God”

2 september, 1965

3 november, 1965

"De aarde kan beter zonder zon dan zonder de mis"

Het hoogtepunt van Vader Pio’s dag was de mis. Dit duurde tussen 90 minuten en meer dan 3 uur.

Tijdens de mis kon men voelen dat hij een directe band met het supernatuurlijke had.

De laaste mis die Vader Pio vierde op 22 september, 1968.

Vader Pio stierf op 23 september, 1968

Het graf van Vader Pio.

Paus Johannes Paulus II bezocht Vader Pio’s graf op 27 mei, 1987

Vader Pio werd gezegend verklaard op 2 mei, 1999. Hij werd heilig verklaard op 16 juni, 2002. De ceremonies werden ingeleid op het St. Pietersplein door Paus Johannes Paulus II. Honderdduizenden pelgrims waren aanwezig.

De kerk van Vader Pio in San Giovanni Rotondo op de dag van de ceremonie.

Afbeeldingen van het St. Pietersplein.

In 2004 vond de opening plaats van de nieuwe kerk vlakbij het klooster van Vader Pio in San Giovanni Rotondo, ontworpen door de architect Renzo Piano.